Muhatabını Arayan Yazılardan
Sismik hareketlerin kayıt altına alınmasından bu yana insanlık tarihinin en büyük ve en yıkıcı depremlerini yaşadık 6 Şubat tarihinde.
Birçok ülkeden daha büyük bir coğrafya yaklaşık 2 dakika boyunca 3 büyük depremle sarsıldı.
11 şehri etkileyen tufan, özellikle Hatay ve Adıyaman’ı olmak üzere birçok yerleşim yerini adeta haritadan sildi.
Depremin ilk 4 gününde çoğu enkaza yardım ulaşmadı. Enkaz altındaki on binlerce insanın çığlıkları birbirine karıştı, çaresizlik içindeki yakınlarının haykırışları onlara eşlik etti.
Resmi kayıtlara göre 55 bin civarında insan hayatını kaybetti. Binlerce kişi sakat kaldı. Yüzbinlerce insan sevdiklerini kaybetti.
On binlerce kişi işsiz kaldı. İş yerleri yıkılan insanların çoğu göç etmek zorunda kaldı.
Binlerce kişi hem canını, hem evini, hem malını hem de yurdunu kaybetti.
Peki sonra ne oldu…
Yetkili kişiler, enkaz altındakilere ilk anda yardım etmeleri gerekenler… Bilim insanlarının deprem uyarılarına kulak tıkayanlar… Liyakatsız bir şekilde koltukları işgal edenler… Ve rant için resmi kurumlarla işbirliği yapanlar… Depremi “Allah’ın işi” diyerek olayı Allah’a havale edip, vefat edenlerin “şehadet şerbeti”ni içtiklerini söyleyerek yakınlarını avutup işin içinden sıyrıldılar.
Evet, aynen böyle oldu. İsyan edecekseniz Allah’a isyan edin dediler. Yetkili bir kişi bile şu ana dek soruşturmadan geçmedi. Birkaç sahipsiz müteahhit dışında tutuklanan olmadı.
Bir binanın dikilmesi için gerekli olan 23 imzanın sahiplerinden hiçbiri hesap vermedi. İlin en yetkili yerel yöneticisi dahil, imar konusunda söz ve imza sahibi olanlar, kendileri döneminde yıkılan bir binanın olmadığını iddia ederek işin içinden sıyrıldılar.
Depremden sonra şehre yapılan üst düzey ziyaretlerin sayısının haddi hesabı yok. Öyle ki makam ve yetki sahipleri havaalanını sahadan çok daha fazla ziyaret ediyorlar. Mesai zamanlarının çoğu üst düzey bakanları, bakan yardımcılarını ağırlamakla geçiyor.
Adıyaman’da kurumların sosyal medya sayfalarında ya ziyaretler yer alıyor ya da depremle uzaktan yakından alakası olmayan ve haber değeri taşımayan paylaşımlar yapılıyor.
21. yüzyılda bir kurumun yapmış olduğu yolu, parkı, nikah akdini ve ziyaretleri paylaşmasından daha utanç verici ne olabilir? Yıkılan şehrin acil ihtiyaçları dururken işin magazinsel yönünün insanların gözüne sokulması, yaralananları daha da üzüyor.
Yazınızın ilk paragrafları yaşanan olayın büyüklüğü ile ilgiliydi. Sonrası, olayın büyüklüğünü ve insanların en acil ihtiyaçlarını görmezden gelen kesimle ilgiliydi.
Evet, büyük bir tufan yaşadık. Elbette ki deprem sonrası aksaklıklar olacaktır. Ancak can kaybına yol açan aksaklığın savunulacak bir yönü yoktur. Ne deprem öncesini, ne deprem anını, ne de deprem sonrasını yönetebildiniz.
Unutmayın, oturduğunuz koltukların vebali çok ağır. Keşke bunun farkında olarak kendi ayaklarınızla adli mercilere gidip kendi adınıza suç duyurusunda bulunsanız. İnanın insanlık için küçük kendiniz ve gelecek nesilleriniz için büyük bir adım atmış olacaksınız.
Üzeyir Ergül
